بررسی امکان میزبانی جام ملتهای آسیا توسط ایران، از زاویه ای دیگر

درود بر همه؛

بعد از مسابقات المپیک و جام جهانی فوتبال که در ابعاد جهانی برگزار می شوند، «بازیهایی آسیایی» مهمترین رویداد ورزشی برای آسیایی ها محسوب می شود. اما برای ایرانیان یک تورنمنت فوتبالی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و آن هم «جام ملتهای آسیا» است. مسابقاتی که هر 4 سال یکبار برگزار می گردد و تیم ملی ما 3 بار قبل از انقلاب موفق شده به مقام قهرمانی برسد ولی متاسفانه با افتادن بختک آخوند بر کشور و به دنبال زیانهای عمیق و شدید در تمام زمینه ها از جمله فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، انسانی، سیاسی و... در ورزش نیز عقبگرد کرده ایم و به ویژه در فوتبال آنچنان دچار ادبار و بدبختی شده ایم که تحت مدیریت سرداران سپاه(شکنجه گران دهه ی 60) نه استادیوم مدرن داریم، نه گردش مالی شفاف و مناسب، نه باشگاههای پیشرفته و به روز و نه سطح فنی و تکنیکی درخور.

در این وانفسا، مدتی است که مسئله ی «میزبانی جام ملتهای آسیا» در سال 2019 به مسئله ی روز فوتبال تبدیل شده، به گونه ای که در پانزدهمین سال پخش برنامه 90، عادل فردوسی پور در 3 برنامه ی اولیه به این مسئله پرداخت و به عنوان زبان فوتبالدوستان، با انعکاس نظرات علی کفاشیان – رئیس فدراسیون - خواهان همکاری مسئولان و متصدیان دولتی برای امضای تعهدنامه ها و قراردادهای لازم شد. زیرا برای ارسال درخواست میزبانی، یکسری الزاماتی از سوی AFC – کنفدراسیون فوتبال آسیا- وجود دارد که کشور میزبان باید آنها را به خوبی و در حد رضایت مسئولان کنفدراسیون برآورده سازد. اما این الزامات چیست و آیا حاکمین ایران توان اجرای آنها را دارند؟

Don't Let Me Be Misunderstood

مطلب زیر برداشتی آزاد از توضیحات ویدئوی فوق است

درود بر همه؛

« سانتا اسمرالدا» نام یک گروه موسیقی آمریکایی – فرانسوی است که در دهه ی 70 میلادی به وجود آمد. این گروه در سال 1977 با ترانه ی « Don't Let Me Be Misunderstood » در جایگاه شماره ی 1 آهنگهای برتر قرار گرفت.

«له روی گومز» در «ویرهم Wareham» ماساچوست و از یک خانواده با اصلیت « کیپ ورد¹ » متولد شد. وی به آموختن نوازندگی ساکسیفون و خوانندگی پرداخت و در 14 سالگی اقدام به تشکیل یک گروه موسیقی نمود و بعدها به گروه « تراورس» پیوست. برادران تراورس یک گروه محلی را شکل داده بودند که « گومز» بخشی از میراث موسیقیایی « کیپ ورد» را با آنان به اشتراک گذاشت و به همراه آنان به آمریکای شمالی و اروپا سفر نمود. در پاریس بود که «التون جان» از وی دعوت کرد تا برای آلبوم « Goodbye Yellow Brick Road » ساکسیفون بنوازد. بعد از کسب موفقیت در این آلبوم بود که « گومز» تصمیم گرفت گروه تراورس را ترک کرده و در اروپا باقی بماند.

اینجا بود که با « نیکلاس اسکورسکی» و « ژان مانوئل دو اسکرانو» آشنا شد. گروه « سانتا اسمرالدا» از همکاری این سه تن شکل گرفت و ترانه ی « Don't Let Me Be Misunderstood» با عنوان مستقل فرانسوی به نام « Fauves Puma » عرضه گردید. موفقیت ناگهانی این اثر در اروپا باعث شد تا شرکت « کازابلانکا رکوردز» آن را در عصر دیسکوهای معروف دهه ی 70 و در گستره ی جهانی توزیع نماید.

این اثر در واقع در سال 1964 توسط « نینا سیمون» نوشته شد اما توفیقی به دست نیاورده بود. گروه سرشناس آن زمان « The Animals» سال بعد، آن را اجرا و مقام پانزدهم را در بین 100 آهنگ برتر کسب نمود.

ذات این ترانه، لاتین و فلامنکو است که با سبک دیسکویی دهه ی 70 میلادی ترکیب شده است.

این آهنگ سالها بعد در نسخه ی شماره یک فیلم بسیار معروف «Kill Bill  » اثر « کوئنتین تارانتینو» مورد استفاده قرار گرفت.

پانوشت:

1-  کیپ ورد یا به فارسی « دماغه ی سبز» نام کشوری در منتهی الیه غرب آفریقاست که سالها مستعمره ی پرتقال بوده است.

بیانیه یا بهانه؟ نقد بیانیه ی باشگاه استقلال برای کنار گذاشتن مجتبی جباری

درود بر همه؛
باشگاه استقلال هافبک بازیساز و یکی از ستارگان بی چون و چرای چند سال اخیر خود یعنی «مجتبی جباری» را از لیست بازیکنان خود برای فصل فوتبالی آتی خارج نمود. نکته ی تاسف برانگیز این ماجرا، بیانیه ای است که این باشگاه منتشر کرده و در آن با ادبیاتی بسیار سخیف، طعنه آمیز و به دور از آرامش به تخریب این بازیکن پرداخته و سعی کرده به همگان و به ویژه هواداران تیمش بگوید که «مجتبی جباری» ارزش نگهداری نداشت و باید او را به دور انداخت! زیرا باشگاه از قبل می داند که این بازیکن با ارزش، چقدر نزد هواداران محبوب است و پیش بینی این را کرده که کنار گذاشتن این بازیکن، سروصدای زیادی برپا خواهد کرد و هزینه هایی خواهد داشت.

در این بیانیه نکات زیادی به چشم میخورد که میتوان در مورد هرکدام به تفصیل سخن گفت. اما در ادامه به برخی نکات اشاره می شود.

اجازه ورود به بانوان

درود بر همه،

این روزها تصمیم جدید متولیان امر درباره ی جلوگیری از ورود بانوان به استادیوم آزادی برای برپایی جشن شادی و قدردانی از بازیکنان تیم ملی فوتبال، موجی از نارضایتی را در بین بسیاری پدید آورد. البته که هر کسی که از این تصمیم ناخوشایند باشد و آن را به هر مقداری که میتواند، به چالش بکشد، حق دارد و گام درستی برداشته است. زیرا طبیعی است که مطابق با مفاهیم «حقوق بشر» ی امروزی، زنان و مردان به یک اندازه «حق» دارند و همانگونه که در مقابل «قانون» برابرند، به همان میزان از سهم مساوی در حقوق انسانی برخوردارند و نمی توان با هیچ بهانه ای – حتی به نام حفظ کرامت و ارزش زن- بخشی از جامعه را از دستیابی به حقوقش بازداشت.