درود بر همه؛
بعد از مسابقات المپیک و جام جهانی فوتبال که در ابعاد
جهانی برگزار می شوند، «بازیهایی آسیایی» مهمترین رویداد ورزشی برای آسیایی ها
محسوب می شود. اما برای ایرانیان یک تورنمنت فوتبالی از اهمیت بسیار بالایی
برخوردار است و آن هم «جام ملتهای آسیا» است. مسابقاتی که هر 4 سال یکبار برگزار می
گردد و تیم ملی ما 3 بار قبل از انقلاب موفق شده به مقام قهرمانی برسد ولی
متاسفانه با افتادن بختک آخوند بر کشور و به دنبال زیانهای عمیق و شدید در تمام
زمینه ها از جمله فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، انسانی، سیاسی و... در ورزش نیز
عقبگرد کرده ایم و به ویژه در فوتبال آنچنان دچار ادبار و بدبختی شده ایم که تحت
مدیریت سرداران سپاه(شکنجه گران دهه ی 60) نه استادیوم مدرن داریم، نه گردش مالی
شفاف و مناسب، نه باشگاههای پیشرفته و به روز و نه سطح فنی و تکنیکی درخور.
در این وانفسا، مدتی است که مسئله ی «میزبانی جام ملتهای
آسیا» در سال 2019 به مسئله ی روز فوتبال تبدیل شده، به گونه ای که در
پانزدهمین سال پخش برنامه 90، عادل فردوسی پور در 3 برنامه ی اولیه به این مسئله
پرداخت و به عنوان زبان فوتبالدوستان، با انعکاس نظرات علی کفاشیان – رئیس
فدراسیون - خواهان همکاری مسئولان و متصدیان دولتی برای امضای تعهدنامه ها و
قراردادهای لازم شد. زیرا برای ارسال درخواست میزبانی، یکسری الزاماتی از سوی AFC – کنفدراسیون فوتبال آسیا- وجود دارد
که کشور میزبان باید آنها را به خوبی و در حد رضایت مسئولان کنفدراسیون برآورده
سازد. اما این الزامات چیست و آیا حاکمین ایران توان اجرای آنها را دارند؟
